Reizen

Wintervakantie - tijd om weer een stukje van Australië te verkennen. Deze keer gaan we op pad met onze ouwe trouwe Ford Falcon en rijden langs de kust naar het noorden, van Perth naar Exmouth en weer terug. In totaal rijden we bijna 4000 km, maar steeds 'korte' stukjes van meestal 300-500 kilometer. Oud en trouw is ook ons tentje (14 jaar!) waarmee Rein en Sandra samen al heel wat trekvakanties hebben gekampeerd. We hebben ook nog een bij het grofvuil gevonden tentje mee, dat we gebruiken om spullen in te zetten en om in te zitten als het fris is. Want ja, het is hier wel hartje winter! Dat betekent overdag heerlijke temperaturen van rond de 25 graden - in het noorden is het een paar graden warmer dan in Perth - en 's nachts rond de 10. Wel is het om 18 uur al donker.

Overigens vinden de lokale bewoners het wel degelijk koud. We horen een reclame op de lokale radio van Carnarvon met als strekking dat je naar een warm gebied op vakantie moet gaan, want hier is het 'cold, cold, cold'.

Het autorijden gaat perfect. Verdwalen kun je niet - er is maar 1 geasfalteerde weg, met slechts een paar afslagen (op ruim 1200 km!) waarvan de meeste dirt roads.

De meiden vermaken zich tijdens de lange ritten 90% van de tijd met tekenen, kleuren of een rollenspel. Naar buiten kijken is niet heel interessant. In het begin is de outback nog wel indrukwekkend, maar het wordt toch saai. Honderden kilometers hetzelfde landschap: vrijwel vlak en lage begroeiing - hoe verder naar het noorden, hoe roder het zand (door de aanwezigheid van ijzer), en hoe lager de struiken (door de hitte en droogte in de zomer). Huizen en dorpen kom je maar heel af en toe tegen. Altijd voor genoeg benzine en drinkwater zorgen dus, want het kan een paar honderd kilometer duren voordat je het weer aan kunt vullen. Kangoeroes kom je wel veel tegen langs de weg, maar helaas allemaal dood. In het begin kan Fay maar niet begrijpen waarom ze dan dood langs of op de weg liggen. Maar ja, de kangoeroes hebben geen benul van auto's en road trains die gewoon doorrijden. Toch zijn de meiden niet ontzettend geschokt - als Rein een keer een (niet door ons) doodgereden kangoeroe van de weg sleept, willen ze allebei een kijkje van dichtbij nemen.

Op de meeste campings waar we komen is nog wel plek voor ons. Al zijn we een bijzonder stel: een familie met alleen een personenauto en 2 kleine tentjes, dat zie je verder niet. Je hebt toch op z'n minst een grote SUV, liefst met aanhanger of (vouw)caravan, als je gaat kamperen. Druk is het wel op de campings, want het noorden is een populaire bestemming in de winter. Naast de gezinnen en gepensioneerden, zijn er natuurlijk ook de trekkende jongeren die je tegenkomt.

Alles is goed gegaan, op 1 ongelukje na. Tijdens een wandeling langs het strand in Coral Bay valt Fay met haar hoofd op de rotsige ondergrond. Ze moet spugen en voelt zich duidelijk niet lekker. Na een onderzoek door de dokter, mag ze wel gewoon mee naar de camping, waar ze nog een tijdje suf blijft en alles wat ze eet en drinkt uitspuugt. De volgende dag is ze gelukkig weer helemaal fit.

Dieren

Na een overnachting in Geraldton is onze eerste echte bestemming Monkey Mia in Shark Bay (werelderfgoed). Dit is een zeer populaire vakantiebestemming vanwege de beroemde dolfijnen die daar dagelijks naar het strand komen. Vroeger werden ze onbeperkt gevoerd en mocht iedereen de dolfijnen aanraken. Dat was (natuurlijk) niet goed voor de dieren, dus nu moeten alle toeschouwers (vaak meer dan 100) op een rij in het water gaan staan, terwijl er wat wordt verteld over de dolfijnen. En aan het eind zijn er een paar dolfijnen die een visje krijgen, omdat ze dat van jongs af al gewend zijn. Een heel gebeuren dus, maar toch indrukwekkend. De eerste keer dat we gaan kijken, geven de dolfijnen spontaan een show weg. En Liz krijgt maar niet genoeg van dolfijn Nikki, die een paar meter bij haar vandaan rustig ligt te kijken. Ook leuk: tussen de dolfijnen zwemt ineens nog een zeeschildpad.

Deze vakantie staat vooral in het teken van zeedieren. In Coral Bay reikt het koraalrif tot aan de kust; als je tot borsthoogte de zee inloopt ben je al bij het koraal, waar je de prachtigste vissen ziet. We gaan hier ook met een boottocht mee, waarbij je wat verder uit de kust kunt snorkelen. Indrukwekkend! Het koraal is mooi maar wel vrij bruin door de algen; de vissen daarentegen hebben de meest fantastische kleuren. Ook zien we zeeschildpadden en zelfs rifhaaien. Liz en Fay zijn nog te klein om te snorkelen, maar vermaken zich prima op de glassbottom-boot, waar ze ook veel vissen en een schildpad zien.

Als je naar Exmouth gaat - onze volgende bestemming - dan moet je met de whalesharks (walvishaaien) gaan zwemmen, zo is ons verteld. Walvishaaien zijn de grootste vissen van de oceaan. Het zijn haaien, maar door hun grootte (10 - 18 meter) en omdat ze leven van plankton lijken het meer walvissen. Uiteindelijk gaat alleen Rein dit doen, omdat het voor de kinderen niet heel interessant zal zijn (de walvishaaien zijn vanaf de boot niet goed zichtbaar). Magische ervaring om naast een reus van 12 meter te zwemmen, die onverstoorbaar zijn weg gaat.

En dan zijn er nog de echte walvissen, humpback whales (bultruggen). In Coral Bay zien we in de verte al hun fonteinen als ze ademhalen. Later zien we ze bij Exmouth en Kalbarri ook boven het water uitkomen. De bultrugwalvissen trekken hier in de winter van Antarctica naar de kust van Western Australia, waar dan veel plankton te vinden is en de kalfjes worden geboren. Bij Kalbarri is een grote groep die er zo'n beetje de hele winter blijft rondhangen; we zien er ook een moeder met kalf.

Qua landdieren, komen we een echidna (lijkt een soort egel), emoes, rotswallabies en gelukkig ook levende kangoeroes tegen.

Landschappen

Western Australia is de grootste staat van Australië (1/3 van het landoppervlak), maar er wonen slechts 2,3 miljoen mensen, waarvan 1,8 miljoen in en rond Perth. Dan kun je je voorstellen hoe leeg de rest van de staat is. Geraldton is met 40 duizend inwoners de grootste stad waar we langskomen, de andere plaatsjes variëren van een paar honderd tot 7 duizend inwoners.

Zoals gezegd, de eindeloos uitgestrekte outback is indrukwekkend. Maar we komen ook nog andere landschappen tegen, vooral veel verschillende kusten. Wij kunnen lang niet alles bekijken, want dan moet je toch echt met een 4-wheel drive op pad.

Onderweg naar Monkey Mia is er Shell beach, een strand volledig bedekt met witte schelpjes - allemaal dezelfde soort. De azuurblauwe zee en kusten blijven mooi. Bij Carnarvon zijn er de blowholes, het zeewater wordt daar onder de rotsen gestuwd en spuit soms wel 10-20 meter omhoog door een aantal gaten.

Bij Kalbarri komt de Murchison River uit in de Indische Oceaan. De rivier heeft zich op een prachtige wijze door het landschap gesneden. Na een 26 kilometer lange hobbelige rit over een zandweg, maken we hier een wandeling van wel 9 km langs de rivierkloof - eerst hoog boven de rivier waar we Nature's Window bekijken. Daarna klauteren we naar beneden en langs de rivier, waar de wandeling ook nog deels door rul zand voert. Uiteindelijk moeten we weer helemaal omhoog klimmen. Dat is aan Liz natuurlijk wel besteed, maar knap is het zeker dat ze dat hele stuk zelf gelopen en geklauterd heeft. Fay mocht het grootste deel op papa's schouders.

Niet alleen de rivierkloof, ook de kliffen aan de kust bij Kalbarri zijn indrukwekkend. Bij Island Rock is er een heel grote school dolfijnen - het zijn er wel een stuk of 30. Zij vermaken zich in de hoge golven. Op een andere plek is het schouwspel nog magnifieker: we zien er een aantal dolfijnen door een hoge golf hard omhoog zwemmen en er dan heel hoog uit springen.

Thuis in Perth

En dan zijn we na 2 weken weer 'thuis'. Ja, het voelt na een half jaar echt als thuis, dat merk je ook aan Liz en Fay. Na een heerlijke vakantie is het altijd weer fijn om met al je speelgoed te kunnen spelen. Hoe zal dat dan straks zijn, als we weer 'echt thuis' zijn?! Want ja, over 3 weken keren we alweer terug. De kinderen zijn daar ook al mee bezig en hebben er veel zin in. Liz merkte al op dat 'it will be hard' om straks weer alleen Nederlands te praten.