Na bijna drie weken vakantie is de school weer begonnen. Liz en Fay hadden er allebei weer zin in. Maar verveeld hebben ze zich niet. Ze kunnen zich samen thuis prima vermaken. Vergeleken met thuis in Delft is de hoeveelheid speelgoed beperkt. Maar als je alle soorten speelgoed met elkaar combineert en aanvult met eigen knutsels van verpakkingsafval dan is het speelplezier minstens zo groot.

Er zijn heel wat bezoekjes afgelegd aan musea, het strand, parken en speeltuinen. De meeste musea zijn te vinden in het city centre en makkelijk bereikbaar voor ons met de fiets. Ze zijn zeker een bezoek waard, maar het culturele aanbod is voor een grote stad als Perth toch vrij beperkt.

De natuur blijft hier voor ons wel heel bijzonder. Wij wonen in de wijk Como, hier grenst de Swan River aan de Kwinana freeway. Ondanks de snelweg blijft de fauna van de Swan River je verrassen. Fietsend langs de rivier zagen we bijvoorbeeld een jonge arend. Hoe vaak we al dolfijnen hebben gezien, weten we niet meer. Maar het blijft elke keer fantastisch. Er wonen ongeveer 20 bottlenose dolphins in de Swan River. Als we langs de rivier wandelen of fietsen, zijn we altijd aan het speuren of ergens een boeggolf te zien is zonder een boot in de buurt. De kans is dan groot dat de golf wordt veroorzaakt door dolfijnen. Als er ook nog eens meeuwen boven vliegen dan weet je het zeker, de dolfijnen zijn in aantocht.

Ze jagen met een groepje van 3 of 4, en houden een klopjacht. De dolfijnen brengen een school vissen met omtrekkende bewegingen tot bij de oever. We hebben het al een aantal keer van dichtbij gezien. De snelheid tijdens de jacht is verbazingwekkend en het is altijd weer verrassend waar de dolfijnen boven duiken. Na een kwartiertje is het spektakel alweer voorbij en verdwijnen de dolfijnen uit het zicht.

Perth is een zeer uitgestrekte stad, met woonwijk na woonwijk. Desondanks zijn er veel parken en zelfs natuurgebieden middenin de stad.

Een voorbeeld is het Canning River Regional Park, waar de Canning River uitkomt op de Swan River. Een bijzonder gebied waar zoet en zout water elkaar ontmoeten.

Aan de oostzijde wordt de stad begrensd door de Darling Range, in de volksmond de Perth Hills genoemd. Je kunt de Hills vanuit de stad zien. Wij brachten er een bezoek aan de Mundaring Weir, een dam in de heuvels, gebouwd aan het begin van de 20^ste eeuw om de goudvelden 700 km (!) landinwaarts van water te kunnen voorzien via een pijpleiding. Het waterreservoir is nog steeds in gebruik als drinkwatervoorziening. Water is schaars aan het worden in Perth. Niet zo vreemd in dit warme klimaat, met alle parken, sportvelden en bomen die besproeid moeten worden. Er is dan ook regelgeving voor de besproeiing van privétuinen.

De stranden van de Indische oceaan aan de westzijde blijven de meest populaire plekken van Perth. Ze zijn amper vervuild door commercie en goed onderhouden. Verder zijn er veel voorzieningen zoals picknickplekken met bbq's, toiletten en douches, en speeltuinen. Ook in de zee hebben we dolfijnen gezien. Tot groot geluk van Liz en Fay zagen we zelfs een keer een zeehond bij de pier, die uitgebreid poseerde voor de camera.

De vakantie werd afgesloten met ANZAC Day, voor iedereen een vrije dag. ANZAC staat voor Australia New Zealand Army Corps. Op 25 april 1915 was de eerste grote slag van de ANZACs bij Gallipoli (Turkije). Dat was een traumatische ervaring voor het Australische volk, en sindsdien wordt op deze dag jaarlijks een herdenking gehouden voor de gevallen soldaten, ook die van latere oorlogen. Australië is namelijk nogal trouw aan Amerika als het op deelname aan oorlogen aankomt: Eerste en Tweede Wereldoorlog, Korea, Vietnam, Irak, Afghanistan.

Op school wordt op vrijdag ook een ANZAC ceremonie gehouden. Liz mag samen met onder andere haar vriendin Valentina bloemen neerleggen. Valentina's opa heeft in Vietnam gevochten. Net als in Amerika heeft de Vietnam-oorlog diepe wonden achtergelaten. De publieke opinie keerde zich tegen de oorlog. Voor de Vietnam-veteranen was er dan ook geen heldenstatus, maar stank voor dank. Valentina droeg de medailles van haar opa, die het zelf nog steeds niet aankan om bij een herdenking aanwezig te zijn.