Terwijl de kachels in Nederland loeien, nemen de kinderen bij ons een verkoelende duik in het zwembad dat Fay voor haar verjaardag heeft gekregen. Wij missen de sneeuw en het ijs niet hoor! Zoals op de foto's te zien is, zijn we inmiddels verhuisd naar ons 'definitieve' thuis voor het komende half jaar. Een vrijstaand huis met 2 verdiepingen (niet echt standaard in Perth, want waarom zou je verdiepingen bouwen als er zoveel ruimte is?), ze noemen dat hier een townhouse. Het is volledig gemeubileerd en inclusief keukenspullen, beddengoed, etc. De 3 slaapkamers zijn beneden met als voordeel dat ze aardig koel blijven. Overigens slapen Liz en Fay, net als inNL, samen in een kamer, in een tweepersoonsbed zelfs.De woonkamer en keuken zijn boven, waardoor we een mooi uitzicht hebben op de rivier. 's Avonds kunnen we daar lekker op het balkon zitten, met een frisse wind vanaf de rivier. Beneden hebben we nog een tuin waar de kinderen kunnen spelen.

De locatie is goed en leuk: op fietsafstand van school en universiteit, en vlakbij de rivier waar we 's avonds af en toe naartoe lopen. Er zijn strandjes en er is een 'jetty' (houten pier), waar veel gevist wordt. Niet alleen door mensen, maar ook door dolfijnen: terwijl wij erop liepen, zwommen en doken er vlakbij 3 dolfijnen.

Ondertussen is ook de school begonnen. Even wennen: met uniform naar school en zelfs een verplichte hoed voor bij het buitenspelen. Schoenen zijn wel naar eigen keuze, maar sportschoenen zijn standaard, en dus heeft Liz die ook aan naar school (dat is thuis in Nederland alleen nog op een sportdag voorgekomen...).

Fay hoeft eigenlijk geen uniform, maar dat wilde ze natuurlijk wel, en veel kinderen hebben het al. Zij gaat naar de Kindy (Kindergarten). Ze vindt het fantastisch, en geniet stilletjes. De eerste dag hebben we haar maar een half dagje laten gaan, maar dat vond ze onzin. Dus de volgende keer gewoon de hele dag (van 9 - 15 uur). Dat is dan wel ‘jammer': de Kindy is maar 2 dagen per week.
De taalbarrière is voor Fay geen probleem. Bij het spelen, knutselen en schilderen zijn niet veel woorden nodig. Vorige week had ze volgens de juf een kwartier zitten schaterlachen! En andere dingen lijkt ze snel op te pikken. Bovendien hebben de juffen veel ervaring met 'English Second Language' kinderen. Fay snapt heel goed dat Engels een andere taal is, en kent al best veel woorden. En als we vragen 'What's your name?', dan spreekt ze 'Fay' zelfs op zijn Australisch uit.

Liz gaat hier naar Year 2, wat in Nederland groep 4 is. Dat komt omdat het schooljaar hier in februari begint en de leeftijdsgrens op 1 juli ligt (dus als je voor 1 juli zes jaar wordt, ga je naar Year 1, etc.). Ze zit in een klein klasje met 20 kinderen. Een klasgenootje, Louise, komt uit Nederland, dus die kan haar helpen. Ook hier hebben de juffen veel ervaring met buitenlandse kinderen. Ze begrijpen dat het niet alleen een kwestie van een nieuwe taal leren is, maar ook het opbouwen van zelfvertrouwen die je nodig hebt om de taal te gaan spreken.
Afgelopen week kreeg de klas al huiswerk mee: een paar A4-tjes met woordjes en een verhaaltje. Verbazingwekkend hoe ze dat al bijna zonder haperen opleest.

De school is 2,5 km fietsen vanaf ons huis. Liz fietst er zelf naartoe. Dat is goed te doen, want langs drukkere wegen is het gebruikelijk om op de stoep te fietsen. Rein heeft veel bekijks, want hij rijdt nu soms ook metonze nieuwefietskar, en daar Liz dan nog achteraan op haar eigen fiets - dat vinden de Aussies toch wel bijzonder.

Dan hadden we deze week nog de verjaardag van Fay. Ze had zich er uiteraard erg op verheugd. Thuis in Nederland was het altijd al: 'Wij gaan naar Australië en ik word als eerste jarig'. Het grootste kado kon niet wachten tot haar verjaardag: een groot opblaaszwembad. Op haar verjaardag zelf taart en de rest van de kadootjes. Ook kwamen er kaarten uit Nederland. En de volgende dag kwamen ook nog de beloofde kadootjes van de familie met de post. Het mooiste kado was natuurlijk de glitternagellak...